Musa, Mansa : มูซาแห่งมาลี (ค.ศ.1280-1337)

Musa, Mansa : มูซากษัตริย์แห่งจักรวรรดิมาลีในแอฟาริกาตะวันตก  ผู้มีอาณาเขตกว้างใหญ่และร่ำรวยด้วยทองคำ  ซึ่งกษัตรย์มูซาได้ใช้ทองคำ...เพื่อแลกเปลี่ยนกับเกลือและสินค้าสำคัญอื่นๆ  จากทางเหนือ  ดังนั้น  มาลีจึงเป็นเมืองการค้าที่สำคัญ  และทำให้ทวีปแอฟริกาได้ชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งทองคำอีกด้วย  โดยทั่วเมืองมาลียังได้ตกแต่งด้วยรูปปั้นทองแดงที่สวยงาม...อยู่ทั่วไป  มูซาได้สร้างมหาวิทยาลัย Sankora  และใช้เหรียญทองค่าเงินมาตราฐาน  มีการสร้างมหามัสยิดที่ Timbuktu  ซึ่งมูซาเป็นมุสลิมที่เคร่งครัด  และเขายังเป็นผู้อุปถัมภ์ศาสนาอิสลามให้เติบโตอย่างเข้มแข็งในดินแดนแอฟาริการตะวันออกอีกด้วย  และสิ่งที่โด่งดังอีกอย่างหนึ่ง...ที่ได้มีการบันทึกไว้ (ในค.ศ.1324) ก็คือ  ขบวนเสด็จของกษัตริย์มูซาแห่งมาลีที่ไปแสวงบุญยังนครเมกกะ  ที่ประกอบไปด้วยกองคาราวานอูฐและข้าราชบริพารหลายพันคน  ซึ่งขนเอาทองคำและของขวัญอื่นๆไปด้วยอย่างมากมาย  แสดงให้โลกเห็นถึงความมั่งคั่งอันน่าพิศวงของกษัตริย์แห่งมาลี

ภาพ แสดงเส้นทางแสวงบุญของกษัตริย์มูซาไปยังเมกกะ

การตายของ Mansa มูซาเป็นที่ถกเถียงกันอย่างมากในหมู่นักประวัติศาสตร์สมัยใหม่และนักวิชาการอาหรับผู้บันทึกประวัติศาสตร์ของมาลี  เชื่อกันว่า...มูซาอาจครองราชย์อยู่ประมาณ 25 ปี โดยคำนวณจากการตายในปี 1332 และจากบันทึกอื่นๆ เช่น ในบันทึกอื่นกล่าวว่า มูซาได้สละราชสมบัติให้กับลูกชาย Maghan ก่อนสวรรคต  ซึ่งกษัตริย์มูซาได้เสียชีวิตไม่นานหลังจากกลับจากการแสวงบุญที่นครเมกกะในปี 1325 นั่นเอง

Dante , Alighieri : ดังเต้ (ค.ศ.1265-1321)

Dante , Alighieri : ดังเต้  กวี  ทหารกล้า  นักการเมือง  รัฐบุรุษชาวอิตาเลียน  และได้รับการย่องย่องให็เป็น " บิดาแห่งภาษาอิตาเลียน " (the Father of the Italian language) งานเขียนชิ้นสำคัญของเขาคือ The Devine Comedy : ดีวีนากอมเมเดีย (1307-1321) เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทางโดยจินตนาการไปสู่นรกและสวรรค์  ภายใต้การนำของ Virgil (กวีชาวโรมันก่อน ค.ศ.) ซึ่งเป็นตัวแทนของเหตุและผล  และ Beatrice (ผู้หญิงที่เขาหลงรัก) ซึ่งเป็นตัวแทนของศรัทธา  ในขณะเดียวกันดังเต้ ก็ได้วิพากษ์วิจารณ์ความเหลวแหลกเละเทะของสังคมในยุคสมัยของเขาด้วย  ซึ่งงานเขียนชิ้นนี้ถือกันว่าเป็นบทกวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคกลางของยุโรป

ในปี ค.ศ.1301 หลังจากพ่ายแพ้ทางการเมือง  ดังเต้ได้ถูกประนามและเนรเทศให้ออกไปจากนครฟลอเรนซ์  และมีคำสังให้เขาต้องจ่ายเงินค่าปรับก้อนโตอีกด้วย  จนในปี 1381  เจ้าชาย Prince Guido Novello da Polenta ได้เชิญเขาไปราเวนา (Ravenna)  ซึ่งในระหว่างเดินทางกลับจากเวนิส  ดังเต้ก็ได้เสียชีวิตลงด้วยไข้มาลาเรีย (ในวัย 56 ปี)  และร่างของเขาก็ถูกฝังอยู่ในราเวนนาที่โบสถ์ท่าเรือ Maggiore  และต่อมาชาวนครฟลอเรนซ์ได้เสียใจที่เคยเนรเทศและกระทำอยุติธรรมแก่ดังเด้  จึงได้สร้างหลุมศพไว้ที่ฟลอเรนซ์ ในปี 1829 ในมหาวิหารซานตาโครเซ (the basilica of Santa Croce)  แต่กระนั้นดังเต้ก็ไม่มีโอกาสได้กลับสู่ฟลอเรนซ์อีกเลย (เพราะหลุมศพในฟลอเรนซ์นั้นว่างเปล่า และร่างที่แท้จริงยังคงถูกฝังไว้ที่ราเวนนา)

วาทกรรม : " ไม่มีความโศกเศร้าอันใดจะยิ่งใหญ่ไปกว่า  การรำพึงถึงวันเวลาแห่งความสุขในช่วงที่คุณกำลังทุกข์ "