บนเก้าอี้ยาวบุรุษฟั่นเฟือนคนหนึ่งนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนาและทอดสายตาเหม่อมองออกไปข้างหน้าด้วยความครุ่นคิด มีหลายๆสิ่งผ่านเข้ามาในห้วงคำนึงที่ขาดๆหายๆ และจางหายไปในความเลื่อนลอย แต่เขาผู้นี้ก็ไม่เคยหยุดคิดเลย สติสัมปชัญญะที่กระพร่องกระแพร่งยังคงทำงานอย่างหนัก และแม้ว่าเขาจะหยุดเขียนหนังสือมานานแล้ว เพราะอาการทางประสาทที่กำเริบบ่อยๆในช่วงหลังนี้ อ่านต่อที่นี่ http://piyarith-tell.blogspot.com/2013/09/blog-post.html
EmoticonEmoticon