งานกวีนิพนธ์ของหลี่ไป๋ยังคงเหลือตกทอดมาจนถึงปัจจุบันมากกว่า 1,100 ชิ้น มีการแปลบทกวีของเขาไปเป็นภาษาตะวันตกครั้งแรกในปี พ.ศ.2405 โดย มาร์ควิส ดีเฮอร์วีย์ เดอ แซงต์เดนีส์ ในหนังสือ Poésies de l'Époque des Thang และต่อมาในปี พ.ศ.2444 งานกวีนิพนธ์ของหลี่ไป๋ก็เป็นที่รู้จักกว้างขวางในแวดวงวรรณกรรมตะวันตก เมื่อสำนักพิมพ์ Herbert Allen Giles พิมพ์เผยแพร่ผลงานเรื่อง "ประวัติศาสตร์วรรณคดีจีน" (History of Chinese Literature)
- 花間一壺酒。 ไหสุราประหนึ่งดัง ดอกไม้
- 獨酌無相親。 ไร้เพื่อนดื่มเคียงกาย ผู้เดียว
- 舉杯邀明月。 ยกจอกขึ้นเชื้อเชิญจันทร์ กระจ่างใส
- 對影成三人。 ทอแสงรวมเงาข้า เป็นสาม
- 月既不解飲。 จันทร์เจ้าลอยเลื่อน ไม่อาจ ดื่มได้
- 影徒隨我身。 เงาเจ้าคล้อยเคลื่อนตาม ติดไหว
- 暫伴月將影。 มีทั้งจันทร์และเงาอยู่เป็นเพื่อน
- 行樂須及春。 เริงรื่น ก่อนฤดูไม้พรรณพฤกษ ผลิใบ
- 我歌月徘徊。 เมื่อข้าร้องเพลง จันทร์ทอแสง
- 我舞影零亂。 เมื่อข้าเริงระบำ เงาสั่นไหว
- 醒時同交歡。 เมื่อยังตื่น ร่วมสรวลเสเฮฮา
- 醉後各分散。 เมื่อเมาแล้ว ต่างต้องแยกจากกัน
- 永結無情遊。 มิตรภาพของเรายังคงอยู่ตลอดไป
- 相期邈雲漢。 และพบกันใหม่ในธารดารา1
EmoticonEmoticon